Koniec świata - Serce w Paryżu

Serce jej popękało w Paryżu nad SekwanąW obcym mieście zasypia sama budzi się ranoPrzygniotło ją życie roztrzaskała kolanoPrzytulona do kołdry zmawia pacierz pod ścianąSerce jej popękało w Paryżu nad SekwanąUciekła z niej miłość i zgubiła się radośćW za ciasnej łazience zmywa wino z ubraniaOczy ma popękane znowu piła do ranaZnów pachnie winemTo co dobre pamięta ze zdjęćŚle kartki z Elizejskich PólŻycie wulgarne niewygodneZagania pod murJednych nakarmi mlekiemA drugim da sznurSerce jej popękało nocą na autostradzieKiedyś śmiała się częściej dziś uśmiecha się rzadziejUsta krwawoczerwone a policzki ma bladeI chociaż nie powinna to wygląda już starzejSerce bić jej przestało w Paryżu wcześnie ranoRozsypane wspomnienia odpłynęły z SekwanąNa paryskim bruku zostawiała swe śladyAnioł Stróż powyciągał sentymenty z szufladySerce jej popękało w Paryżu nad SekwanąW obcym mieście zasypia sama budzi się ranoPrzygniotło ją życie roztrzaskała kolanoPrzytulona do kołdry zmawia pacierz pod ścianąSerce bić jej przestało w Paryżu wcześnie ranoRozsypane wspomnienia odpłynęły z SekwanąDeszcz pozmywał z ulicy jej ostatnie śladyAnioł stróż powyciągał sentymenty z szuflady