Wielki amsterdamski eksperyment: betonowe osiedle

Po drugiej wojnie światowej potrzeba lokali mieszkalnych w Niderlandach była ogromna. Ilości i koszty budowy kolejnych budynków z charakterystycznej dla kraju wiatraków, czerwonej kostki były zbyt duże. Dlatego też władze miejskie zdecydowały się na wykorzystanie nowego i o wiele tańszego materiału, czyli betonu. 

Mimo to osiedle w niczym nie przypomina szarego, smutnego blokowiska i jest ciekawym przykładem niderlandzkich eksperymentów z architekturą z początku XX wieku, jak na przykład futurystyczne Bolwoningen w Den Bosch czy Radio Kootwijk w pobliżu Veluwe.

Betondorp do dosłownie betonowa wioska. Ta dzielnica Amsterdamu powstała w latach 20. XX wieku jako architektoniczny eksperyment, aby sprawdzić możliwości tego, jak się wówczas wydawało, nowoczesnego i taniego materiału. 

Osiedle wznoszono w latach 1923-1925 na polderze Watergraafsmeer, we wschodniej części Amsterdamu. Centralnym elementem Betondorp jest plac, przy którym zbiegają się wszystkie główne ulice. 

Budynki mieszkalne Betondorp w niczym nie przypominają naszych rodzimych blokowisk. Niskie, głównie jednopiętrowe budynki o płaskich dachach zostały zaprojektowane w stylu oszczędnego art deco, zwiastując nadchodzący wielkimi krokami modernizm. 

W przeciwieństwie do Rotterdamu mieszkańcami betonowego osiedla byli urzędnicy państwowi oraz osoby wykształcone. O tym, kto otrzyma mieszkanie, decydowano także w drodze rekomendacji i głosowania.

Pod koniec lat 80. XX wieku Betondorp przeszła renowację. Budynki, które od czasu ich powstania przeszły różne architektoniczne modyfikacje, przywrócono do ich pierwotnego stanu. Mieszkania na tym osiedlu mają swoich zwolenników i są chętnie kupowane oraz wynajmowane.